Կառուցվել է կաթողիկոսական տեղապահ Տ. Երեմիա եպս. Գալուստյանի ջանքերով՝ 1892-1893 թթ.:
Մինչև 1920-ականները ծառայել են որպես միաբանական շենք և կոչվել «Երեմյան» խցեր: Նախագծել է ժամանակի նշանավոր ճարտարապետ Միքայել Սալաբեկյանցը:
1920-ին շենքը բռնագրավվել և անցել է պետությանը՝ ծառայելով որպես քաղաքացիական հանրակացարան:
Վազգեն Ա Կաթողիկոսի ջանքերով 1950-ականներին վերադարձվել է Մայր Աթոռին՝ կրկին ծառայելով որպես միաբանական կացարան (մինչև Գարեգին Բ Կաթողիկոսի կողմից միաբանական նոր կացարանի կառուցումը):
2013-2015 թթ. շենքը ենթարկվել է ամբողջական վերակառուցման և վերականգնման՝ ճարտարապետ Աշոտ Մանասյանի նախագծով և ամերիկահայ Մարտիկյան ընտանիքի բարերարությամբ: Նրանք են առաջինը կիսել Վեհափառ Հայրապետի մտահոգությունը պատմամշակութային արժեք համարվող այս հիասքանչ շենքը պահպանելու հարցում: Շենքի վերականգնման գործընթացն ավարտվել է 2015 թ.:
Երկհարկանի շենքն ունի երկու մուտք` յուրաքանչյուրը երկու կացարանով: Արևելյան կողմը գործում է որպես ժամանակավոր բնակավայր այցելուների և հյուրերի համար: Իսկ արևմտյան կողմում գործում են Մայր Աթոռի մի շարք բաժիններ՝ Քրիստոնեական դաստիարակության կենտրոնը, Լուսարարապետությունը, Արտաքին հարաբերությունների և արարողակարգի բաժինը, Կալվածոց տեսչությունը, Արցախի հոգևոր-մշակութային ժառանգության հարցերով գրասենյակը։