Ներսես Ե Աշտարակեցու ձեռնարկների արդյունք է նաև Ներսիսյան արհեստական լիճը: Լճի ստեղծման աշխատանքների վերահսկողությունը հանձնվում է Հովհաննես եպս. Շահխաթունյանցին: Նյութական ծախսերը հոգում էին պետական աշխատող Գրիգոր Մալինյանցը և բժիշկ Կարապետ Վասնակեցին: Լճի ճարտարապետությունը հանձնարարվեց հազարապետ Մարտիրոս Վեքիլյանցին, սակայն կառուցումից հետո պարզվեց, որ լճի ճարտարապետի հաշվարկները ճիշտ չէին. լճի նոր նախագծման աշխատանքները հանձնարարեցին Ալեքսանդր Նաումենկոյին:
Նոր լիճը կառուցվել է 1847 թ., ունի լայն պատեր և ամուր հատակ: Ըստ հատակագծի՝ ուղղանկյուն է: Լճակի երկարությունը հասնում էր շուրջ 170 մ, իսկ լայնությունը մոտ 70 մ. է, խորությունը՝ 6 մ.:
Ներսիսյան լճի՝ 1960-ականներին կատարված վերակառուցմամբ հարմարեցվել Է ժամանցային ու սպորտային մարզումների չափանիշներին, ինչ պատճառով լճի խորությունը պակասեցվել է, և ստեղծվել Է «Արարատ» տրեստի ստորջրյա մառանը: Մառանի կոնստրուկտիվ համակարգը երկաթբետոնե կառույց է, ունի սյուներ, որոնք իրենց վրա կրում են կողավոր պանելները. անբավարար օդափոխության պատճառով քարե պատերն ու պանելները աղակալված են: Պատերը միաժամանակ նաև հենապատեր են: