Ըստ «Ջամբռ»-ի՝ Սիմեոն Ա Երևանցի Կաթողիկոսը Մայրավանքի տարածքում փորել է տվել բազմաթիվ ջրհորներ: Այս փոքրիկ ավազանը, հավանաբար, դրանցից մեկն է, որ վերանորոգվել է հաջորդ կաթողիկոսների օրոք: Առավել հավանական է, որ այս ավազանը Ներսես Ե Աշտարակեցի Կաթողիկոսի նախաձեռնությամբ երեսպատվել է սրբատաշ քարով, որից հետո այն ստացել է «կճյա», այսինքն՝ «մարմարե» անվանումը: Ավազանը բարեկարգվել է Պերճ Սեդրակյանի նվիրատվությամբ: