Այս անունով են ճանաչվում այն բոլոր նահատակները, ովքեր իրենց արյունը թափեցին Ավարայրի ճակատամարտում 451 թ.` հանուն հայրենիքի, Հայ Եկեղեցու և քրիստոնեության: Հաճախ ենթադրվում է, թե քրիստոնեությունը ստրկության ու լոկ հնազանդության ուսմունք է: Մինչդեռ տասնյակ դարեր առաջ Վարդանանք ապացուցեցին, որ քրիստոնեությունը սխրանքի և հավերժության ուսմունք է: Ավարայրը քրիստոնյա աշխարհի թերևս առաջին ու միակ ռազմական բախումն էր, ուր լույսի և խավարի, կյանքի և մահվան, հավատի և հավատուրացության, հայրենիքի ու ստրկացման իրարամերժ գաղափարներն էին բախվում, ուր ճշտվում էր մեկ անգամ ևս Հիսուսի` մեռնելով ապրելու պատգամը: Փետրվար 26 Երեքշաբթի Փետրվար 28 Հինգշաբթի Հայ Եկեղեցին երախտագիտությամբ սրբացրել է Ավարայրի 1036 նահատակներին` Վարդան զորավարի գլխավորությամբ: Ցավոք սրտի, պատմությունը չի պահել նրանց անունները: Հայտնի են միայն 9 զորականների անուններ.
1. Քաջ Վարդան Մամիկոնյան` 133 համհարզներով,
2. Կորովի Խորեն Խոռխոռունի` 19 ընկերներով,
3. Արի Արտակ Պալունի` 57 ընկերներով,
4. Զարմանալի Տաճատ Գնթունի` 19 ընկերներով,
5. Իմաստուն Հմայակ Դիմաքսյան` 22 ընկերներով,
6. Հրաշակերտ Ներսես Քաջբերունի` 7 ընկերներով ,
7. Մանուկ Վահան Գնունի` 3 ընկերներով,
8. Արդար Արսեն Ընծայունի` 7 ընկերներով,
9. Առաջադեմ Գարեգին Սրվանձտյանց` 2 եղբայրներով և 18 ընկերներով։